Tortuguero

Voor het eerst sinds we naar Costa Rica reizen gaan we naar Tortuguero. Zoals de naam het laat vermoeden situeren zich daar de beroemde broedplaatsen van de schildpadden; 3 soorten nog wel met een verschillende broedseizoen.

Maar wat blijkt: er worden geen nachttochten naar de schildpadden georganiseerd omdat er nu geen zijn! We zijn ofwel te laat of net iets te vroeg voor de volgende soort; die komen waarschijnlijk pas vanaf volgende week; vergeten te bestellen zo blijkt. Hebben nog contact gehad met DHL maar niet meer te regelen.

Wij dus eeergisteren op weg; een een ferm stuk met de auto, langs allerlei kleine weggetjes naar La Pavona, want daar moet de boot worden genomen. Tortuguero is nl alleen met de boot te bereiken. Eerst onderhandelen over de prijs. De eerste vroeg $80 voor ons 3; ons niet gezien. De volgende vroeg er 60. Wij vroegen hoeveel het was voor 6 personen; dat was $6 per persoon. Wij dus op zoek naar andere toeristen; een Duitse familie werd aangeklampt, en die waren wel geïnteresseerd om mee te doen. Iedereen dus voor $6 pp naar Tortuguero (achteraf hoorden we dat andere Belgen $170 hadden betaald vanaf een iets andere plek!).

Via de Rio Suerte ging het dan kalmaan naar Tortuguero, toch nog altij deen dik uur varen. Altijd wat te zien langs de oevers, zoals deze krokodil even na vertrek; we denken er dus niet aan hier te gaan zwemmen.

De aankomst aan Tortuguero is heel mooi; je draait dan vanaf de kleinere Rio Suerte de Rio Tortuguero op.  En iets verder ligt dan het dorp.

Over het dorp zelf vertel ik wat in een volgende blog.
Ons hotelletje ligt mooi gelegen, aan de oever van de stroom; op het terras zit je bijna met je voeten in het water.

Gisteren zijn we dan met een lokale gids het Nationale Park in gegaan; met zijn kano. Eerst samen de rivier overpeddelen, en vervolgens de kleine kreken in.

Rafa, onze gids, nam ruim zijn tijd. 4,5u hebben we in die kano gezeten, en hebben naar vogels en de natuur gekeken, tot het eelt op ons achterste stond. Hier zitten vooral veel reiger-achtigen, maar niet van die vulgaire grijze soort, nee het is hier iets kleurijker, zoals

Anhinga

Green Heron

Night Heron

Snow Egret

In het landgedeelte van het park, zijn Walter en ik gisteren ook een kijkje gaan nemen, maar viel wat tegen. Het regende bovendien pijpestelen (hier vrijwel dagelijkse kost), en dus maar snel rechtomkeer gemaakt. We hadden al vrijwel niks bij, want Rafa had ons gewaarschuwd geen geld of dure camera mee te nemen, want er schijnen daar regelmatig toeristen te worden aangepakt en wat lichter gemaakt. 

                           gids Rafa met 2 van zijn kinderen

zijn echtgenote is iets "molliger" dan ons Erna

We hebben hier ook een paar mensen teruggezien die in Puerto Viejo de Sarapiqui bij Alex logeerden; een stel Canadezen en een koppel Engelsen, Brian en Hilary (nee, niet Clinton). Daar hebben we de afgelopen dagen leuke babbels mee gehad; vanochtend zijn ze richting LImon vetrokken.

Hilary is een klassieke pianiste, Brian een muzikant en leraar; de laaste tijd is hij vooral als "storyteller" in scholen (op you tube vindt je hem onder brianthestoryteller).