Oef, in San Jose geraakt

We zijn veilig en wel in Costa Rica geraakt.

Maar het heeft wel wat voeten in de aarde gekost.
Cor zou ons komen ophalen bij Cindy in Boechout. En voor een keer was hij er ook op tijd.
Hij keert zijn auto en draait op de zachte berm van de nieuw aangelegde straat, om vast te stellen dat hij niet meer vooruit of achteruit kan. Tot aan zijn as in het slijk gezakt.
Van alles hebben we daarna geprobeerd, planken eronder, uitschuppen, niks hielp. Er zat dus niets anders op dan een takeldienst te bellen. Maar daar konden wij niet op wachten, wij moesten om ongeveer 9 uur op de luchthaven zijn.
Dus Eddy gebeld, die moest eerst nog wel een aantal afspraken afzeggen of verplaatsen maar redde ons toch uit de diepe shit. Cindy bracht ons naar de oprit van de E19 in Kontich, zij dus school verwittigd dat ze later zou zijn.

Enfin, veel gedoe, maar een geluk dat de E19 vlot verliep en wij dus op tijd in Brussel.

De vraag daarna was of we tijdig in Atlanta zouden zijn voor de volgende vlucht. De vlucht vertok in Brussel op tijd, en kwam zowaar 30min vroeger aan in Atlanta dan voorzien, dus bleef er ook wat meer tijd over, en die was ook nodig. 5 min voor het instappen begon stonden we aan de gate, na paspoortcontrole, douanecontrole en security check. Geluk dat de bagage rechtstreeks naar San Jose ging.

Ingecheckt in de Holiday Inn en een pint gaan pakken. Naast het hotel staat een groot casino, met grote bar. Wij daar naartoe, en een paar Imperials naar binnen gewerkt. Het was vrijdagavond en dus uitgaansavond. Om 10u begon er een live concert, en iederen de dansvloer op. De kontjes gingen ne gang.

Vannacht besluit Erna om te kijken hoe laat het was. Verkeerde knop ingedrukt, en het was of er een sirene afging. Goeie morgen zei de Walter, het was 4 uur.