Autoproblemen

Weg uit Corcovado en op naar de volgende bestemming, het Piedras Blancas Nationaal Park nabij Golfito. Met de boot terug naar Sierpe en dan op weg. De afstand viel al met al mee,  minder dan 100 km. Dus hadden we tijd genoeg om even langs Golfito te rijden, aan de gelijknamige golf, en daar even wat te gaan drinken bij de lokale luchthaven. Aardig wat beweging daar overigens; waarschijnlijk toeristen die er invliegen en vandaar Corcovado bezoeken, en naar we konden horen vooral  Amerikanen.

Omdat ons hotel, de Esquinas Rainforest Lodge, korter bij was vanuit Golfito, besloten we maar die weg te nemen. De asfalt hield na een paar km op en veranderde in een slechte gravel en keien weg. Bovendien ging hij ook nog eens flink stijgen. Na een bocht ineens geconfronteerd met een redelijk stiel stuk, en ons bakske kon het daar niet trekken in zijn 2^de. Halverwege dus stil, we moesten dus achteruit om in eerste te proberen, maar de auto begon meteen achteruit te schuiven, remmen hielp ook la niet. Na een paar seconden lag de auto op zijn kant in de gracht! 

Wij er met moeite uitgeklommen; gelukkig niemand iets gekwetst,  maar de auto was een ander probleem. Met een voorbijrijder terug naar Golfito, en daar bij de politie aangifte gaan doen. Het was rond de middag. Die “Policia de Transito” zou binnen een uurtje komen, want ze waren nu bij een verkeersongeval. Ook meteen de autoverhuurder gebeld zodat die een takeldienst konden bellen. Ze belden ons iets later terug met de mededeling dat de takel er binnen 1,5-2 uur zou zijn. Ook het hotel gebeld dat we een probleem hadden.

Een uurtje later stond de politie er inderdaad; alle papieren ingevuld en weer weg. De volgende die kwam, het was ondertussen half drie, was de man van de verzekering. Iedereen is hier aangesloten bij een Nationaal Instituut en die moeten dus ook ter plaats komen om vaststelling te doen. Weer allemaal papieren invullen. Geen mens die ook maar een woord Engels verstond, dus het was uitleggen met handen en voeten.

Om 4 uur nog steeds geen takel. Maar weer gebeld, en ze vertelden ons deze keer dat hij een verkeerde weg had genomen, maar er binnen een half uurtje zou zijn.

Eén uur later nog steeds niets. Het hotel kwam voor de tweede keer langs, heeft ons toen wat extra water gebracht en heeft Erna plus de bagage meegenomen. Wij wachten; iedereen die langskwam stopte, en vroeg om uitleg, en of we wel een takel hadden gebeld. Ja , was gebeurd vertelden we telkens.

Politie kwam nog een keertje langs, weer alle gegevens noteren. 

Er kwam toen iemand langs die van verhuurbedrijf was gestuurd; met een lichte 4X4 en een touw. Waardeloos natuurlijk, dat zag die man ook. Hij verklaarde heel overtuigend dat we een grua nodig hadden; alsof we dat al niet uren tevoren hadden gemeld. Dus maar weer Sixt gebeld. Die hebben dan weer iemand gecontacteerd; bleek achteraf van de volgende stad te komen, richting Panama, 60km verder. De Grua zou er binnen een half uur-drie kwartier zijn.

Om 6 uur nog steeds geen grua en het werd donker. Dus maar weer het hotel gebeld en gevraagd om een paar mensen te sturen voor onze veiligheid, je weet maar nooit, twee vreemden op een eenzame bosweg. Die kwamen om half zeven te voorschijn, het begon toen ook nog een te regenen. En dat betekent hier meteen bakken water. Walter ging nog even wat kleren uit de koffer recupereren om in de  andere auto te leggen, maar totterde daarbij in de gracht. We hebben niet gelachen, maar meer dan een schram leverde het niet op. 

Om 7 uur eindelijk de Grua; die besloot maar even te wachten want het regende te hard, het water stroomde in beken van  de helling. 

Enfin , om het verhaal kort te maken: tegen 7.45u was de wagen uit de sloot, en hij bleek nog goed te kunnen rijden ook, alleen flinke blikschade. Om 8 u was iedereen dus eindelijk in het hotel.

Morgen maar weer Sixt bellen en regelen hoe het verder moet; waarschijnlijk naar San José om auto te wisselen.

Verder niks aan de hand. Iedereen gezond en wel.  Geen paniekaanvallen dus.