De BriBri Indianen

In plaats van op onze luie reet te liggen, hebben we vandaag gekozen voor een bezoek aan de BriBri. Dat zijn één van de Indianengroepen die hier nog leven. Geen Amazone toestanden, maar mensen die er voor kiezen om hun kultuur in stand te houden, en in hun afgelegen dorpen te blijven wonen.

Het betekende dat we weer vroeg op pad moesten. Om 8.30u moesten we in Bambu staan, een onooglijk gat in de bergen. De laatste 15km van het stadje Bribri naar Bambu ging weer over een erbarmelijk slechte weg; dik half uur sjokkelen, een paar keer door een beek, zonder 4X4.

In Bambu werden we opgewacht door onze bootmannen, want we moesten weer de boot in voor een tocht van bijna 1,5 uur naar het dorp Yorkin (alleen tevoet of per paard te bereiken).

Tocht in een soort mokoro, een uitgeholde cederboomstam, waarin plaats voor 5 passagiers, een chauffeur en een poler vooraan. De Yorkin rivier ligt pal op de grens van Costa Rica en Panama, heeft een redelijk verval maar is op nogal wat plaatsen ondiep. Die mannen moeten dus ontzettend hard werken om de kano rivieropwaarts te krijgen.

Wij konden ondertussen van het mooie zicht genieten; nu een dan van Erna een Oei-geluid wanneer de kano wat veel overhelde of schommelde.

In Yorkin werden we opgewacht door de Voorzitster van het lokale Comité.

Het dorp en omgeving telt 210 mensen, en is volledig self-supporting. Pas sinds een 10-tal jaren wordt de bribri taal ook op schrift gezet. Er komen hier zo’n 1000 toeristen per JAAR; iedereen is dus meer dan welkom. Zij heeft zo’n 20 jaar geleden een project opgestart om de vrouwen meer stem te geven en tevens om de ontwikkeling van het dorp te stimuleren. Dat lukt vrij aardig naar het schijnt. Ze leven van het toerisme en van de oogsten van bananen, mais, cacao en rijst.

Eerst kregen we uitleg over het project en het dorp; alles in het spaans uiteraard. Met vallen en opstaan hebben we het toch verstaan.

Er staan ook een heuse school; 50 leerlingen zitten er in state-of-the art klassen:

Na een lekkere lunch (rijst met zwarte bonen, groenten en kip)

was het tijd voor de verdere rondleiding en de demonstraties.

Zo mochten we ons vervolmaken in het boogschieten. Bij de ene ging dat al wat beter dan bij de ander. De Walter gaf een gaaf voorbeeldje van zijn kunnen:

Daarna chocola maken van verse cacaobonen. Eerst bonen fijn malen, vervolgens cacao en schilletjes scheiden, dan fijnmalen, en vervolgens de pasta mengen met gesuikerde melk tot een heerlijke chocoladepasta; die werd naar binnen gewerkt met verse banaan. Hmm

De kindjes keken toe en smulden mee

Vooraleer naar Bambu terug te varen eerst nog een poos schuilen voor een flinke bui.

Emergency ponchos dus aan en de boot in.

Heerlijke en avontuurlijke dag.