Tortuguero City Life

Tortuguero is één van de grootste kleine steden can CR. Groot dan in termen van toeristenaantallen.

Het is eigenlijk een groot gat langs de zee. Tot voor 50 jaar woonden hier alleen een aantal indigene stammen; en die leefden vrij autonoom. Als voornaamste voedingsbron hadden zij de schildpadden.

Toen spoelde hier een amerikaanse wetenschapper aan, en die zag hoeveel van die schildpadden hier wel kwamen nestelen. Hij overtuigde de lokalen om de schildpadden te sparen en zich voortaan te richten op het jagen naar toeristen. Zo gebeurde.

Op een strook land van 500m op 1km wonen zowat 1500 mensen bij mekaar. De indigenen zijn ondertussen aangevuld met andere Costa Ricanen, zeer tegen de zin van de indigenen. Ze leven er nu volledig van het toerisme; er zijn hier nu zowat 200 gidsen!!

Bij straten moet je je hier niet veel voorstellen: de hoofdstraat bijv is een 3m breed zandpad, de zijwegen zijn veeleer slijkpaden.

Achter het dorp ligt de Caraibische Zee. Een zeer woelig geval hier. Zwemmen is hier totaal uit den boze, de onderstroming is er zo erg dat je zo wordt meegesleurd, zoals twee onvoorzichtige toeristen dit jaar mochten ondervinden. Ze zijn nooit meer teruggezien.

De huizen zijn van een zeer inventieve soort. Een paar stenen op de grond, daarop wat balken en planken, en erboven een stel metalen platen als dak. De verf houdt alles bij mekaar denk ik.



Vandaag was overigens een bijzondere dag. Omdat wij hier nu toch waren hadden ze besloten  om een volksfeest te organiseren. Eén of andere gekende CR-artiest kwam er op bezoek. Dus werd er vanochtend met de schoolband door de hoofstraat getrokken om een show aan te kondigen. Als platscheten liepen wij natuurlijk meteen in het zicht; Erna werd meteen aangesproken en moest in het beste spaans uitleggen wat ze hier kwam doen. Morgen op de CR TV te zien!

Na de middag dus volksfeest . Eerst aan één van de grote hotels. Daar werden enkele deuntjes ten beste gegeven, nadat het personeel aan ze was voorgesteld. De 70-jarige kokkin greep meteen haar kans, en danste de pannen van het dak. De presentator wist niet waar hij het had, want die werd bijna seksueel gelyncht waar iedereen bijstond. Groot vermaak natuurlijk.

  

Het halve dorp was ondertussen van de partij en zong en danste mee.

We hebben we dus weer een keer geluk gehad. Weer een lokaal feest om de boel op te vrolijken.

Als het droog blijft gaan we ons vanavond nog eens laten gaan aan de mojitos en dergelijke bij Julia's Restaurant (de krollenvrouw op de vorige foto). Walter heeft wel nog steeds last van zijn uitlaat, maar als het moet passen we kunstmatige voeding toe.